Drobne instrumenty enedodontyczne

Drobne instrumenty enedodontyczne zbudowane są z metalowej końcówki o różnym kształcie, uzależnionym od funkcji narzędzia, oraz różnej wielkości, dobieranej ze względu na rozmiar kanałów korzeniowych. Końcówka osadzona jest najczęściej w plastikowych uchwytach o różnych kolorach: fioletowym, białym, żółtym, czerwonym, niebieskim, zielonym i czarnym. Kolory są zgodne z międzynarodowym kodem i są zależne od rozmiaru instrumentu. Jednak niektóre narzędzia mogą być wyposażone również w metalowy uchwyt.

Do usuwanie miazgi z kanałów korzeniowych służą miazgociągi. Zbudowane są z dwóch części: uchwytu oraz końcówki w kształcie igły zaopatrzonej w ostre ukośnie ułożone haczyki.

Aby udrożnić i poszerzyć kanał korzeniowy, stosuje się pilniki i poszerzacze. Mogą być używane ręcznie lub maszynowo, po zamontowaniu na kątnicę lub prostnicę. W zależności od typu, mają różne właściwości.

– Pilniki typu H – charakteryzuje się dużą zdolnością cięcia. Końcówka zbudowana jest w ten sposób, że część tnąca znajduje się po jednej stronie osi narzędzia.
– Pilniki typu S – wyglądają jak złożenie dwóch pilników typu H – części tnące ułożone są symetrycznie po obu stronach osi. Mogą być używane jako pilniki (przy ruchach pionowych) lub jako poszerzacze (ruch obrotowy).
– Poszerzacze i pilniki typu K – końcówka ma kształt spirali. W przypadku pilników spirala jest gęstsza niż w przypadku poszerza czy. Poszerzacze mają trójkątną końcówkę, a pilniki – kwadratową.
– Tzw. „szczurze ogony”.

Do lokalizacji kanału korzeniowego oraz jego wstępnej penetracji służą poszukiwacze. Ich uchwyty są pomarańczowe. Produkowane są w jednym rozmiarze. Poszukiwacze mogą być używane tylko ręcznie. Metalowa końcówka narzędzia wyposażona jest w skalę milimetrową, która umożliwia określenie głębokości kanału.

Igły Millera mogą być wykorzystywane do wprowadzania leków oraz materiału wypełniającego do kanałów, przepłukiwania ich oraz sondowania. Przekrój igły jest okrągły lub kwadratowy o różnej grubości. Jeśli igła posiada uchwyt, to jego kolor świadczy o rozmiarze narzędzia. Są to narzędzia ręczne.

Aby osuszyć kanał, konieczne jest użycie ćwieków papierowych, które wykonywane są zwykle z celulozy. Charakteryzują się dużą zdolnością wchłaniania wilgoci.

Ponadto stosowane są narzędzia pomocnicze: endoskopy (podkładki, które służą do oznaczania roboczej długości instrumentu pracującego w kanale) i endogripy (nakładki na uchwyty narzędzi, dzięki którym łatwiej utrzymać instrumenty podczas pracy).

Do wypełniania kanałów korzeniowych zęba

Igły Lentulo oraz igły Druxa używane są do przesuwania materiału wypełniającego w głąb kanału. Ich budowa jest bardzo podobna – końcówki mają kształt spirali – z jedną różnicą. Końcówki igieł Druxa umocowane są na sprężynującej szyjce, co zapewnia większą elastyczność i bezpieczeństwo pracy.

Upychadła kanałowe są podobne do zgłębnika. Są zbudowane z długiej tępej igły, która jest ustawiona pod kątem do trzonu lub stanowi jego przedłużenie.

Upychadła do ćwieków gutaperkowych służą do bocznej i pionowej kondensacji ćwieków gutaperkowych. Końcówka tego instrumentu jest gładką, tępo zakończoną igłą, osadzoną w plastikowym uchwycie w kolorze oznaczającym rozmiar.

Źródło: Podręcznik dla asystentek i higienistek stomatologicznych

Lakowanie

Lakowanie wykonuje się w gabinecie stomatologicznym, jest całkowicie bezbolesne i trwa zaledwie kilka minut. Lakowaniu poddaje się wszystkie zęby boczne, a więc trzonowce i przedtrzonowe. Na jednej wizycie można zalakować jednego lub większą ilość zębów. Lakowaniu poddaje się tylko te zęby, które są wolne od próchnicy. Pozostałe pozostawia się do obserwacji i ewentualnie zabezpiecza preparatem z fluorem. Aby mieć pewność, że ząb jest zdrowy i nadaje się do lakowania, najlepiej na wizytę do gabinetu wybrać się w momencie, kiedy powierzchnia zęba ukaże się w buzi dziecka.

  Lakowanie przeprowadza się w zębach zdrowych stałych i mlecznych bez próchnicy lub z przebarwionymi bruzdami oraz w obrębie ubytków próchnicowych występujących tylko w obrębie szkliwa.  Bruzdy powinny zostać poddane lakowaniu najlepiej do czwartego miesiąca po wyrznięciu zęba.  


 Potrzebne materiały: – zestaw diagnostyczny – lignina  – szczoteczka – pasta lub pumeks
– wytrawiacz
– lak
– aplikator – lampa polimeryzująca – kalka


Rodzaje laków
1. Chemoutwardzalne – polimeryzują pod wpływem katalizatora chemicznego
2. Światłoutwardzalne – polimeryzują pod wpływem światła
3. Przeźroczyste – są bardziej estetyczne i dzięki nim można łatwiej dostrzec ewentualną próchnicę powstającą pod lakiem.
4.Zabarwione – są bardziej widoczne, w związku z tym ułatwiają obserwację szczelności laku


Lak szczelinowy to specjalny preparat, który wykorzystuje się w lakowaniu zębów. Znajduje się w małym pojemniczku, który wyglądem przypomina miniaturową strzykawkę. Nie ma jednak ostrego zakończenia, a zagięta końcówka ułatwia jedynie umieszczenie laku we właściwym miejscu.
Lak najpierw nanosi się go na powierzchnię zęba, praktycznie jej nie dotykając. Następnie delikatnie i dokładnie rozprowadza we wszystkich naturalnych bruzdach i szczelinach zęba. Po naświetleniu specjalną lampą, lak, który ma konsystencję półpłynną, stanie się twardy, a ząb „idealnie gładki". Zabezpieczona lakiem powierzchnia zęba będzie łatwa do pielęgnacji, a jednocześnie niedostępna dla bakterii, ząb zaś skutecznie chroniony przed próchnicą.
Lakowanie może być wykonane bezpłatne, a dziecko może wybrać jeden z wielu kolorów

Zasady ochrony personelu i pacjenta przed infekcją (HBV, HIV)

• Stosowanie ubrań ochronnych i środków ochrony indywidualnej
• Poprawna dezynfekcja i sterylizacja
• Stosowanie sprzętu jednorazowego użytku
• Właściwe postępowanie z odpadami medycznymi
• Higiena rak
• Szczepienia ochronne
  
  Każdego pacjenta należy traktować jako potencjalnego nosiciela!!!
  
  
  Czynności wykonywane przed pierwszym pacjentem
  
  
  DEZYNFEKCJA gabinetu, CAŁEGO UNITU, asystora!!!
  (pamiętaj zawsze w rękawiczkach jednorazowych!)
  
  1. Dezynfekcja spluwaczki preparatem o pełnym spektrum biobójczym (bakterie, grzyby, wirusy, prątki)
  2. Płukanie przez 3 - 10 min preparatem dezynfekcyjnym unitu – dezynfekcja systemów ssący
  
  
  Czynności wykonywane przed zabiegiem
  
  
  DEZYNFEKCJA UNITU!!! (pamiętaj zawsze w rękawiczkach jednorazowych!)
  
  1. Zakładamy jednorazowe osłony na uchwyt lampy lub dezynfekujemy uchwyt lampy
  2. Zakładamy nową końcówkę do ssaka i ślinociągu
  3. Podajemy jednorazowy kubek, wlewamy wodą ze środkiem dezynfekcyjnym przy pacjencie
  4. Zabezpieczamy fotel i ubranie pacjenta jednorazową serwetą ochronną
  5. Pacjent płuka jamę ustną preparatem dezynfekcyjnym
  6.Ustawiamy fotel i zagłówek
  7. Myjemy i dezynfekujemy ręce
  8. Zakładamy osłonę twarz (przyłbice ochronną lub okulary ochronne i maseczkę ochronną)
  9. Zakładamy jednorazowe rękawiczki
  Czynności wykonywane po zabiegu
  
  
  Zaopiekuj się pacjentem (wytarcie twarzy, zdjęcie serwety ochronnej)
  
  1. Narzędzia umieszczamy w roztworze dezynfekcyjnym segregując narzędzia drobne do pojemnika dezynfekcyjnego na narzędzia drobne, pozostałe narzędzia do wanienki dezynfekcyjnej, odpowiednio wcześniej przygotowanych.
  2. Opróżniamy, dezynfekujemy, myjemy i dezynfekujemy spluwaczkę
  3. Usuwamy jednorazowe osłony zagłówka fotela, ramion i przewodów unitu, stolika, lampy i dezynfekujemy te powierzchnie preparatem działającym na bakterie, grzyby, wirusy i prątki gruźlicy (o szerokim spektrum działania).
  USUWAMY WSZYSTKIE OSŁONY JEDNORAZOWE I WYRZUCAMY DO KOSZA NA ODPADY MEDYCZNE
  
  4. DEZYNFEKCJA CAŁEGO UNITU !!!
  5. Przecieramy preparatem dezynfekcyjnym przyłbicę ochronną lub okulary ochronne
  6. Oczyszczamy końcówki (wiertarki) preparatem o pełnym spektrum działania ( B, F, V, Tbc) oliwimy ( konserwacja wiertarek stom.), pakujemy i sterylizujemy
  7. Przepłukujemy unit – dezynfekcja systemów ssących
  8. Po każdej czynności dezynfekujemy używany blat asystora
  9. Dezynfekujemy i chowamy do szafek lub do asystora materiały, leki
  10. Ewentualnie przygotowujemy stanowisko pracy dla następnego pacjenta
  Postępowanie z narzędziami po przyjęciu pacjenta
  
  1. Narzędzia bezpośrednio po użyciu zanurzyć w roztworze preparatu dezynfekcyjnego przestrzegając pełnego ich zanurzenia (patrz przygotowanie wanienki dezynfekcyjnej i preparatu do dezynfekcji)
  2. Przestrzegać czasu dezynfekcji (– zbyt krótki czas dezynfekcji – niepoprawna dezynfekcja, zbyt długi czas dezynfekcji – możliwa korozja narzędzi)
  3. Założyć rękawice ochronne i fartuch foliowy oraz osłonić twarz
  4. Wyjąć narzędzia z roztworu, przepłukać i umyć pod bieżącą wodą przy pomocy odpowiedniej szczoteczki
  5. Wypłukać narzędzia wodą wodociągową i destylowaną
  6. Rozłożyć narzędzia na tkaninie bawełnianej sterylnej lub jednorazowej, papierowej (serwecie) i osuszyć
  7. Szczoteczkę po użyciu poddać dezynfekcji, myciu, płukaniu i osuszyć, wysterylizować
  8. Pojemnik do dezynfekcji umyć, wyparzyć i osuszyć
  9. Sprawdzić przy pomocy lupy dokładność mycia i stan narzędzi
  10. Narzędzia wymagające smarowania zabezpieczyć odpowiednim preparatem
  11. Zestawy, narzędzia dla jednego pacjenta zapakować w opakowanie sterylizacyjne, a do środka włożyć odpowiedni wskaźnik chemiczny służący do kontroli procesu sterylizacji
  12. Zamknąć opakowanie sterylizacyjne
  13. Przeprowadzić proces sterylizacji uwzględniający proces suszenia
  14. Zapisanie lub zebranie danych dotyczących procesu sterylizacji – uzupełnienie dokumentacji
  Czynności wykonywane na koniec dnia pracy
  1. Wykonujemy wszystkie czynności takie jak po każdym zabiegu
  
  2. Dezynfekujemy spluwaczkę preparatem o pełnym spektrum biobójczym
  3. Płuczemy unit preparatem dezynfekcyjnym – DEZYNFEKCJA SYSTEMÓW SSĄCYCH
  4. Myjemy i dezynfekujemy duże powierzchnie (blaty, podłogę w gabinecie zabiegowym itp.) poziome stosując preparaty o pełnym spektrum, w czasie działania 15 min.
  W przypadku zanieczyszczenia powierzchni krwią, wydzieliną - dezynfekcje przeprowadzamy od razu
  5. Myjemy toaletę i dezynfekujemy preparatem chlorowym
  6. Myjemy podłogę w poczekalni
  7.Usuwamy ubranie robocze do worków foliowych i przekazujemy do prania
  Jeden raz w tygodniu myjemy i dezynfekujemy wszystkie powierzchnie
  
  

Klasyfikacja odpadów medycznych:

1) odpady medyczne o kodach: 18 01 02, 18 01 03, 18 01 80 i 18 01 82, zwane "odpadami zakaźnymi", są to odpady niebezpieczne, które zawierają żywe mikroorganizmy lub ich toksyny, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do przyjęcia, że wywołują choroby zakaźne
u ludzi lub innych żywych organizmów,
2) odpady medyczne o kodach: 18 01 06, 18 01 08 i 18 01 10, zwane "odpadami specjalnymi", są to odpady niebezpieczne, które zawierają substancje chemiczne, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do sądzenia, że wywołują choroby niezakaźne u ludzi lub innych żywych organizmów albo mogą być źródłem skażenia środowiska,
3) odpady medyczne o kodach: 18 01 01, 18 01 04, 18 01 07, 18 01 09 i 18 01 81, zwane "odpadami pozostałymi", są to odpady medyczne niemające właściwości niebezpiecznych.

Odpady medyczne o ostrych końcach i krawędziach zbiera się w sztywnych, odpornych na działanie wilgoci, mechanicznie odpornych na przekłucie bądź przecięcie pojemnikach jednorazowego użycia. Pojemniki te umieszcza się w miejscach powstawania odpadów.
Pojemniki lub worki należy wymieniać na nowe nie rzadziej niż jeden raz dziennie. Pojemniki lub worki mogą być wypełnione nie więcej niż do 2/3 ich objętości, natomiast pojemniki na odpady o ostrych końcach i krawędziach należy wymieniać na nowe nie rzadziej niż co 48 godzin (aktualnie obowiązujące – 72 godzin).
Niedopuszczalne jest otwieranie raz zamkniętych pojemników lub worków jednorazowego użycia.
W przypadku uszkodzenia worka lub pojemnika należy go w całości umieścić w innym większym nieuszkodzonym worku lub pojemniku.
Dopuszcza się zbieranie odpadów pozostałych do pojemników wielokrotnego użycia.
Każdy pojemnik i każdy worek jednorazowego użycia powinny mieć:
- widoczne oznakowanie, świadczące o rodzaju odpadów w nich przechowywanych oraz o miejscu pochodzenia odpadów (nazwa i adres gabinetu stom.),
- datę zamknięcia,
- informacje pozwalające zidentyfikować osobę zamykającą pojemnik lub worek.

Odpady zakaźne, z wyjątkiem odpadów o ostrych końcach i krawędziach, gromadzi się w workach koloru czerwonego.
Odpady specjalne gromadzi się w workach koloru żółtego.Pozostałe odpady medyczne, inne niż wymienione, gromadzi się w workach koloru niebieskiego.
Odpady medyczne powstałe w wyniku udzielania świadczeń zdrowotnych w miejscu wezwania powinny zostać usunięte przez osoby udzielające świadczeń zdrowotnych, zgodnie z opracowaną procedurą postępowania.
Dopuszczalne jest magazynowanie niebezpiecznych odpadów medycznych na terenie jednostek ochrony zdrowia poza miejscem ich powstawania w odpowiednio przystosowanych do tego celu pomieszczeniach.
Czas magazynowania odpadów zakaźnych nie może przekraczać 48 godzin ( aktualnie obowiązujące 72 godziny) w pomieszczeniach o temperaturze wyższej niż 10°C. W temperaturze poniżej 10°C zakaźne odpady medyczne mogą być magazynowane tak długo, jak pozwalają na to ich właściwości, ale nie dłużej niż 14 dni.

Najważniejsze akty prawne regulujące postępowanie z odpadami medycznymi

1. Ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (Dz. U. Nr 39, poz. 251 i Nr 88, poz.587 z późn.zm.

2. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 23 sierpnia 2007 r. w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dziennik Ustaw nr 162, poz. 1153).

3. Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 30 lipca 2010r. w w sprawie szczegółowego sposobu postępowania z odpadami medycznymi (Dziennik Ustaw nr 139, poz. 940).

Rozporządzenia określają:

  1)   katalog odpadów wraz z listą odpadów niebezpiecznych,

  2)   sposób klasyfikowania odpadów.

18 Odpady medyczne i weterynaryjne

18 01 Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki medycznej

18 01 01 Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 01 03)

18 01 02* Części ciała i organy oraz pojemniki na krew i konserwanty służące do jej przechowywania (z wyłączeniem 18 01 03)

18 01 03* Inne odpady, które zawierają żywe drobnoustroje chorobotwórcze lub ich toksyny oraz inne formy zdolne do przeniesienia materiału genetycznego, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do sądzenia, że wywołują choroby u ludzi i zwierząt (np. zainfekowane pieluchomajtki, podpaski, podkłady), z wyłączeniem 18 01 80 i 18 01 82

18 01 04 Inne odpady niż wymienione w 18 01 03

18 01 06* Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, zawierające substancje niebezpieczne

18 01 07 Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione

w 18 01 06

18 01 08* Leki cytotoksyczne i cytostatyczne

18 01 09 Leki inne niż wymienione w 18 01 08

18 01 10* Odpady amalgamatu dentystycznego

18 01 80* Zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie o właściwościach zakaźnych

18 01 81 Zużyte kąpiele lecznicze aktywne biologicznie inne niż wymienione w 18 01 80

18 01 82* Pozostałości z żywienia pacjentów oddziałów zakaźnych

18 02 Odpady z diagnozowania, leczenia i profilaktyki weterynaryjnej

18 02 01 Narzędzia chirurgiczne i zabiegowe oraz ich resztki (z wyłączeniem 18 02 02)

18 02 02* Inne odpady, które zawierają żywe drobnoustroje chorobotwórcze lub ich toksyny
oraz inne formy zdolne do przeniesienia materiału genetycznego, o których wiadomo lub co do których istnieją wiarygodne podstawy do sądzenia, że wywołują choroby u ludzi i zwierząt

18 02 03 Inne odpady niż wymienione w 18 02 02

18 02 05* Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, zawierające substancje niebezpieczne

18 02 06 Chemikalia, w tym odczynniki chemiczne, inne niż wymienione w 18 02 05

18 02 07* Leki cytotoksyczne i cytostatyczne

18 02 08 Leki inne niż wymienione w 18 02 07

Rozporządzenia określają szczegółowy sposób postępowania z odpadami medycznymi polegający na:
- klasyfikowaniu odpadów medycznych celem określenia właściwego sposobu postępowania z określonymi rodzajami odpadów medycznych,
- zbieraniu odpadów medycznych w miejscach ich powstawania,
- magazynowaniu odpadów medycznych w zakładach opieki zdrowotnej oraz innych podmiotach udzielających świadczeń zdrowotnych oraz w podmiotach prowadzących badania i doświadczenia naukowe w zakresie medycyny przed poddaniem odpadów procesowi unieszkodliwiania, a w przypadku braku takich możliwości przed ich przetransportowaniem do miejsca unieszkodliwiania,
- określeniu warunków transportu odpadów medycznych wewnątrz jednostki ochrony zdrowia oraz podmiotu prowadzącego badania naukowe w zakresie medycyny.

Segregacja i postępowanie z odpadami medycznymi

Postępowanie z odpadami medycznymi

• Odpowiednia segregacja odpadów medycznych
• Właściwe oznaczenie pojemników na materiał biologicznie skażony

• Wywóz, przechowywanie i utylizacja materiałów biologicznie skażonych przez firmy zewnętrzne z odpowiednimi uprawnieniami (umowa pomiędzy gabinetem a firmą utylizującą odpady medyczne i materiał biologicznie skażony)

Postępowanie z ostrymi odpadami
(igły, kaniule, ostrza, wiertła itp.)

1. bezpośrednio po użyciu umieszczać ostre odpady w plastikowym, twardościennym pojemniku,
2. pojemniki napełniać do 2/3 objętości
3. pojemniki opisywać datą rozpoczęcia użytkowania i datą zamknięcia
4. pojemniki napełniamy maksymalnie przez 4 - 5 dni
5. do momentu odbioru do utylizacji, pojemniki przechowujemy w wydzielonym pomieszczeniu, o temp. > 10˚C - do 48 godzin (aktualnie obowiązujące – 72 godzin); o temp. < 10˚C do 14 dni

Postępowanie z odpadami medycznymi

1. odpady medyczne w miejscu ich powstawania wyrzucamy do:

• wiadra pedałowego (kosz pedałowy) lub bezdotykowe ( kosz bezdotykowy) wyłożonego czerwonym workiem foliowym lub
• do czerwonego worka foliowego zawieszonego na stelażu

2. odpady medyczne usuwamy z gabinetu po każdym dniu pracy
3. kosz pedałowy lub bezdotykowy po usunięciu worka myjemy i dezynfekujemy
4. odpady medyczne gromadzimy w wydzielonym pomieszczeniu w odpowiednich większych pojemnikach do momentu wywozu odpadów medycznych i utylizacji przez odpowiednią firmę utylizującą, z którą gabinet ma podpisaną umowę na wywóz odpadów medycznych i materiałów biologicznie skażonych.

Postępowanie z odpadami gospodarczo - bytowymi
(opakowania po lekach, opakowania sterylizacyjne, odpady po sprzątaniu)

- odpady gospodarczo - bytowe umieszczamy w koszu wyłożonym niebieskim workiem i usuwamy z gabinetu umieszczając je w kontenerach na odpady komunalne, a następnie przekazujemy odpowiedniej firmie

Postępowanie z odpadami specjalnymi
(resztki amalgamatu, rozbite termometry, leki)

- gromadzimy w pojemnikach (kolor żółty) i przekazujemy odpowiedniej firmie

- przeterminowane leki usuwamy zgodnie z instrukcją nadzoru farmaceutycznego

Testy kontrolne

Test Bowie-Dicka

• jest sprawdzianem, prawidłowego usunięcia powietrza w sterylizatorach z frakcjonowaną próżnią oraz z wsadów porowatych

Walidacja

• Udokumentowana procedura, której celem jest utrzymanie, zapisanie i interpretacja danych wymaganych do wykazania, że dany proces będzie zawsze zgodny z wcześniej określonymi specyfikacjami.

Przechowywanie wysterylizowanego materiału (w opakowaniach)

- okres przechowywania nie zależy od metody sterylizacji
- po procesie sterylizacji materiał pozostaje jałowy do momentu użycia o ile nie zostanie skażony podczas transportu, przechowywania lub wyjmowania
- zawartość opakowania wilgotnego lub uszkodzonego uważa się za niesterylną
- należy do minimum ograniczyć manipulacje takie jak:

• przenoszenie
• dotykania
• przekładania sterylnych pakietów

Sterylność zawartości opakowania zależy od sposobu przechowywania

Zgodnie z normą PN EN 868 - producent materiału i/lub systemu opakowaniowego przeprowadza weryfikację opakowań w wyspecyfikowanych warunkach pod kątem zachowania jałowości zawartości opakowania.
Na tej podstawie producenci deklarują różne okresy przechowywania materiału medycznego przy spełnieniu odpowiednich wymagań dotyczących warunków przechowywania tj.:

1. temperatura powietrza 23 °C (15 – 25 °C)
2. wilgotność 50% (40 - 60%)
3. pomieszczenie suche, wolne od kurzu i insektów
4. pomieszczenie nie dostępne dla ogółu
5. pomieszczenie o powierzchniach gładkich, bez pęknięć itp.
6. składowanie w zamykanych szafach
7. przechowywanie na regałach pod osłoną - w odległości min. 30 cm od podłogi

W Polsce warunki przechowywania różne - dlatego zalecane są minimalne okresy przechowywania:
Opakowanie papierowe, włóknina 1 miesiąc - 1 - 2 tygodnie
Opakowanie papierowo-foliowe 6 miesięcy - 3 miesiące
Każda dodatkowa osłona ( pojemnik, szafa, opakowanie) wydłuża okres przechowywania do max.

Kontrola procesów sterylizacji parowej

Wewnętrzna - należy do użytkownika i obejmuje:

• kontrolę fizyczną
• kontrolę chemiczną
• kontrolę biologiczną

Zewnętrzna - należy do Państwowej Inspekcji Sanitarnej - obejmuje kontrolę biologiczną

Częstotliwość kontroli wewnętrznej

Okresowa - przy użyciu wskaźników biologicznych PN - EN 866 i PN - EN ISO 14161 - informuje o fakcie zabicia drobnoustrojów - spor wyselekcjonowanych szczepów bakterii wysoce opornych na dany czynnik sterylizujący
- Częstotliwość ok. jeden raz na miesiąc :

• dotyczy każdego sterylizatora
• dotyczy cykli o różnych parametrach
• dotyczy kontroli po każdej naprawie lub dłuższej przerwie

Wynik - po 7 dniach, 48 godzinach, 1-3 godzin
- ilość zakładanych testów - zależy od pojemności komory sterylizatora:
gdy < 20 l - dwa testy
gdy > 20 l - min. 3 testy
Do inkubacji należy dołączyć tzw. próbę ślepą czyli test nie poddany sterylizacji
- Pakiety ze wskaźnikami umieszcza się po przekątnej komory, w miejscach najtrudniej dostępnych dla czynnika sterylizującego tj. tył komory, dolna półka przy drzwiach
Sporale A - po sterylizacji muszą być poddane inkubacji w czasie 24 godzin, a do momentu przekazania przechowywane w lodówce (test kontrolny - nie)

 

Bieżąca:
- fizyczna - wskazania termometrów, manometrów itp. - dokumentacją jest wydruk - informuje jedynie o pracy urządzenia
- chemiczna - norma PN - EN 867, PN - EN ISO 15882 - oparta na reakcji chemicznej substancji wchodzących w skład wskaźnika - widoczna jako zmiana barwy - przeprowadzana dla każdego wsadu i dla każdego pakietu. Dotyczy:

• kontroli ekspozycji ( sprawdziany sterylizacji) - sygnalizuje, że opakowanie było poddane sterylizacji ale nie mówi o sterylności jego zawartości - nie wymaga dokumentacji
• kontrola każdego wsadu - opakowane wskaźniki chemiczne umieszcza się w różnych punktach komory sterylizatora:

- pojemność komory < 20 l - dwa wskaźniki
- pojemność komory > 20 l - min. trzy wskaźniki
Prawidłowe wybarwienie wskaźników zwalnia wsad do użycia
Wyniki tej kontroli dokumentowane w miejscu sterylizacji

• kontrola każdego pakietu, zestawu - wskaźniki chemiczne umieszczane wewnątrz opakowania - prawidłowe wybarwienie zezwala na użycie materiału -dokumentacja w miejscu użycia materiału sterylnego

Dokumentacja procesu sterylizacji

- przechowywana przez 10 lat
- prowadzona dla każdego sterylizatora obejmuje:

• data sterylizacji
• nr kolejny cyklu w danym dniu
• parametry cyklu
• wyniki kontroli chemicznej wsadu z zaznaczeniem miejsca rozmieszczenia testów w komorze, z zaznaczeniem ich prawidłowego wybarwienia
• podpis osoby zwalniającej wsad do użycia
• wyniki okresowej kontroli biologicznej

- dokumentacja kontroli pakietu, zestawu prowadzona osobno - np. w karcie pacjenta obejmuje:

• datę sterylizacji
• datę użycia materiału sterylnego
• zaznaczenie prawidłowego wybarwienia testu

Prawidłowa dokumentacja jest konieczna w przypadku roszczeń pacjentów, w celu udowodnienia prawidłowego przebiegu procesu sterylizacji

Sterylizacja narzędzi do natychmiastowego użycia

- narzędzia po dezynfekcji umyte i osuszone rozkładamy na tacy i umieszczamy wskaźnik chemiczny wieloparametrowy
- tace osłaniamy pokrywą pozostawiając ją lekko uchyloną
- po procesie sterylizacji otwieramy sterylizator, zamykamy pokrywę i przenosimy tacę na stanowisko pracy
- sprawdzamy wybarwienie wskaźnika chemicznego, który odpowiednio dokumentujemy - narzędzia używamy od razu
- Jeśli sterylizacja narzędzi, ze względu na rodzaj materiału - nie jest możliwa - obowiązuje dezynfekcja bardzo wysokiego poziomu i płukanie w sterylnej wodzie destylowanej - narzędzia używamy od razu

STERYLIZACJA W GABINECIE STOMATOLOGICZNYM

STERYLIZACJA W GABINECIE STOMATOLOGICZNYM

STERYLIZACJA to WYJAŁAWIANIE

• jest to proces polegający na zniszczeniu wszystkich drobnoustrojów, zarówno ich form wegetatywnych, jak i przetrwalnikowych

3 podstawowe zasady sterylizacji:

• Wszystkie przedmioty są odpowiednio przygotowane do sterylizacji czyli zdezynfekowane, idealnie czyste, suche, odpowiednio ułożone i opakowane

• Metody i parametry sterylizacji zachowane

• Odpowiednie przechowywanie narzędzi po sterylizacji

Typy sterylizacji:

• Parowa – czynnikiem sterylizującym jest nasycona para wodna pod zwiększonym ciśnieniem (autoklaw)

• Termiczna – tem 250 C – sterylizatory kulkowe

Sterylizacja w autoklawach (w gabinetach stomatolog. najczęściej autoklawy typ B)

• Tem. 121 C , ciś. ok.102 kPa (ok.1 atm)

• Tem. 134 C , ciś. ok. 203 kPa (ok. 2 atm)

• Odpowiednie ułożenie pakietów – ułożenie papier do papieru, folia do folii, cięższe narzędzia na dolna półkę, najlżejsze na górną.

Sterylizacja w sterylizatorze kulkowym

• Czynnik sterylizujący – gorące powietrze o tem. 250 C ( nagrzane kulki ze szkła kwarcowego)

• Jest to szybka sterylizacja drobnych narzędzi stomatologicznych (wiertła, frezy, instrumenty kanałowe)

PRZYGOTOWANIE NARZĘDZI DO STERYLIZACJI:

• Dezynfekcja
• Płukanie
• Mycie
• Płukanie
• Suszenie
• Przegląd i segregacja
• Pakowanie
• Sterylizacja

Przechowywanie narzędzi po sterylizacji

• „First in first out”

• Opis pakietów i paski kontrolne

• Zeszyty kontroli : autoklawu

Kontrola procesu sterylizacji

Wskaźniki :

• fizyczne (pomiar parametrów procesu - ciśnienie, temperatura, czas)
• chemiczne – wykazanie reakcji na proces – (zewnętrzne) tzw. sprawdziany , (wewnętrzne) paski kontrolne, twindikatory – zmiana barwy
• biologiczne – testy bakteriologiczne (Sporal A (spory - Geobacillus stearothermophilus), badanie jałowości). Są to najbardziej wiarygodne testy.

Procedury higieniczne dotyczące personelu

• Antyseptyka – (gr. anti – przeciw sepsis – gniciu, dosłownie: zapobieganie gniciu) to postępowanie polegające na stosowaniu zabiegów zmierzających do zniszczenia lub zahamowania rozwoju drobnoustrojów. Postępowanie odkażające, mające na celu niszczenie drobnoustrojów na skórze, błonach śluzowych, w zakażonych ranach.

W przeciwieństwie do dezynfekcji, antyseptyka nie dotyczy odkażania przedmiotów.

• Aseptyka – to postępowanie zapobiegające zakażeniu. Ochrona pacjenta i personelu.

Postępowanie mające na celu dążenie do jałowości pomieszczeń, narzędzi, materiałów opatrunkowych i innych przedmiotów w celu niedopuszczenia drobnoustrojów do określonego środowiska, np. otwartej rany operacyjnej.

Aseptyka:

• Właściwa dezynfekcja i sterylizacja
• Odpowiednim przechowywaniu sterylnych narzędzi i materiałów
• Używanie dla każdego pacjenta jednorazowych, odkażonych lub sterylnych przedmiotów
• Właściwym niszczeniu materiału skażonego
• Stosowanie sprzętu jednorazowego użycia
• Używanie odzieży ochronnej, rękawiczek jednorazowych, maseczek ochronnych, przyłbic ochronnych (środki ochrony indywidualnej)
• Przestrzeganie higieny osobistej

1. Właściwe przygotowanie rąk do pracy oraz odpowiednia ich higiena:
- podczas pracy nie nosi się biżuterii

- paznokcie muszą być krótkie i zadbane
- zranienia, otarcia należy zabezpieczyć wodoodpornym opatrunkiem
- ręce należy myć:

• przed przystąpieniem do pracy
• przed przyjęciem pacjenta
• przed założeniem rękawiczek
• po zdjęciu rękawiczek i fartucha
• gdy rękawiczki zostaną zanieczyszczone krwią lub uszkodzone
• przed jedzeniem, piciem oraz paleniem
• po skorzystaniu z toalety
• po zakończonym dniu pracy

2. obowiązuje mycie rąk higieniczne i dezynfekcja

3. przed zabiegami chirurgicznymi obowiązuje mycie i dezynfekcja chirurgiczna oraz stosowanie sterylnych rękawiczek
4. przed nałożeniem preparatu dezynfekcyjnego - ręce należy osuszyć
5. punkt mycia rąk oddzielny od punktu mycia narzędzi
6. punkt mycia rąk wyposażony w:

• baterie uruchamianą bez dotyku dłonią
• dozownik na mydło płynne
• dozownik na preparat do dezynfekcji rąk
• podajnik na ręczniki jednorazowego użycia
• kosz na użyte ręczniki

7. dozowniki muszą być opisane
8. nie można uzupełniać zawartości dozowników poprzez dolewanie
9. dozowniki przed ponownym napełnieniem muszą być umyte, wyparzone i osuszone
10. podczas pracy ręce muszą być osłonięte rękawiczkami, które zmieniamy po każdym pacjencie oraz w przypadku ich zanieczyszczenia krwią lub uszkodzenia
11. rękawiczki jednorazowego użycia nie można stosować wielokrotnie
12. brak zmiany rękawiczek i brak mycia rąk - przyczyna powstania korzystnego dla drobnoustrojów środowiska sprzyjającego ich rozwojowi i wzrostu - konsekwencją jest podrażnienie skóry rąk oraz możliwość wystąpienia zanokcicy paznokciowej wywołanej wirusem Herpes Simplex
13. mycie rąk i ich dezynfekcję należy prowadzić wg techniki Ayliffe

Wybielanie zębów lampą BEYOND- krok po kroku

      Przygotowanie zębów do zabiegu wybielania

• Zęby powinny być profilaktycznie oczyszczone z płytki nazębnej, kamienia i osadu, zgromadzonego na powierzchni i pomiędzy zębami.
• Przegląd zębów (razem z profilaktycznym czyszczeniem), aby wykluczyć potencjalne przeciwwskazania do zabiegu wybielania, takie jak próchnica zębów, pęknięcia oraz choroby dziąseł. Jeżeli podczas badania zostanie wykazana obecność w/w czynników wówczas zabieg wybielania jest odroczony do momentu wyleczenia zębów.
  
  
  

  Zabieg wybielania zębów lampą BEYOND:
  
  1.Pierwszym krokiem jest wykonanie badania wstępnego oraz przedyskutowanie z pacjentem jego oczekiwań oraz ustalenie koloru zębów przed zabiegiem. 

  
  2. Następnie lekarz zakłada pacjentowi okulary ochronne, aby światło emitowane przez akcelerator nie podrażniło jego oczu.

  
  3. Lekarz zakłada rozwierak który odsłania wargi i język podczas wybielenia.

  
  4. Kolejnym krokiem jest zabezpieczenie dziąseł płynną żywicą tzw. koferdamem. 

  
  5. Aby płynna żywica mogła spełnić swoją funkcję należy ją utwardzić lampą polimeryzacyjną. W trakcie wykonywania tej czynności pacjent może odczuwać ciepło na dziąsłach. 

  
  6. W momencie nałożenia żelu wybielającego przechodzimy do samego procesu wybielania. Podczas aplikacji żelu na zęby dochodzi do aktywacji substancji czynnej w wyniku mieszania w odpowiedniej strzykawce. Kroki 6,7, oraz 8 są powtarzane trzykrotnie dla uzyskania najlepszych rezultatów. 

  
  7. Po nałożeniu żelu na zęby szczęki i żuchwy lekarz ustawia lampę w odpowiedniej pozycji w stosunku do powierzchni zębów. Następnie ustawia czas trwania cyklu zazwyczaj 10 minut. 

  
  8. Po zakończeniu cyklu lekarz usuwa żel wybielający z powierzchni zębów. Następnie wraca do kroku 6 i powtarza te czynności trzy razy. Po ostatnim cyklu, lekarz usuwa żel wybielający i płynny koferdam. 

  
  9. Po zakończonym zabiegu ponownie określony zostaje uzyskany kolor zębów oraz przekazane zostają zalecenia pozabiegowe.
  

Wbielanie zębów-wady i zalety

     Zalety profesjonalnego wybielania zębów

Wśród zalet profesjonalnego wybielania zębów znajdują się:

• wykonywanie zabiegu pod okiem stomatologa,
• efekt można osiągnąć już podczas jednej wizyty,
• zastosowane substancje aktywne są najwyższej jakości.

    Wady profesjonalnego wybielania zębów

Wady wybielania zębów u stomatologa to w szczególności:

• wysoka cena zabiegu,
• finalny efekt, który w przypadku wybielania lampą nie do końca da się przewidzieć,
• dyskomfort podczas zabiegu,
• możliwość podrażnienia dziąseł i błon śluzowych,
• możliwość pojawienia się przejściowej nadwrażliwości zębów
• Wybielanie w gabinecie nie jest rozwiązaniem na stałe. W zależności od trybu życia i rodzaju spożywanych pokarmów, po pewnym czasie zęby ponownie zaczynają zmieniać swój odcień. W związku z czym, nasi stomatolodzy zalecają stosowanie odpowiedniej diety pozabiegowej oraz wykonanie szyn wybielających za pomocą których można utrwalać efekt wybielenia.
  
  

  Przebarwienia trudne do wybielania w gabinecie

• Niektóre nieorganiczne przebarwienia (przebarwienia polekowe) mogą nie reagować skutecznie na szybkie wybielanie w gabinecie.
• Ściemnienia wywołane urazami zębów..
• Martwe zęby leczone kanałowo. Martwe zęby wybielamy innym sposobem: wewnętrznie.
• Tetracykliny spożywana podczas rozwoju zębów. Leki te chemicznie wiążą się ze strukturą krystaliczną szkliwa oraz zębiny.
• Przedawkowanie fluoru podawanego doustnie, co może powodować fluorozę.

Zęby a ciąza..? WARTO WIEDZIEC

Kobiety w ciąży to pacjenci pod specjalnym nadzorem dla stomatologów. Wiara w zabobony, że w ciąży zębów się nie leczy, jest groźna nie tylko dla matki, ale i dziecka. Niska masa urodzeniowa, zakażenia bakteryjne noworodka, a nawet przedwczesny poród mogą być konsekwencją unikania dentysty.
1. Chore zęby mogą utrudniać zajście w ciążę – PRAWDA
Stan zębów ma wpływ na przebieg ciąży i poród, a od niedawna wiadomo, że także na samo zapłodnienie. Według australijskich naukowców z Uniwersytetu w Perth choroby przyzębia (m.in. dziąseł) opóźniają zajście w ciążę średnio o 2 miesiące. Stany zapalne, rozwijające się wokół zębów, wywołują obecność związków pozapalnych we krwi. - Tak więc kobiety planujące ciążę powinny dbać o zdrowie dziąseł i usuwać kamień poddziąsłowy – mówi dr Iwona Gnach-Olejniczak z kliniki UNIDENT UNION Dental Spa z Wrocławia. Najlepiej przed rozpoczęciem starań o dziecko zdiagnozować stan przyzębia, wykonując m.in. zdjęcie RTG i profesjonalną higienizację (skaling, piaskowanie, polerowanie zębów).
2. W ciąży znieczulenie u dentysty zakazane - MIT
Gdy zacznie się stan błogosławiony, standardem powinny być wizyty u dentysty przynajmniej raz na 3 miesiące. Kobiety w ciąży mogą swobodnie stosować znieczulenie stomatologiczne. - Specjalny jego rodzaj eliminuje najmniejsze nawet ryzyko pojawienia się skurczów macicy – mówi stomatolog i dodaje, że większym zagrożeniem dla dziecka może być strach i dolegliwości bólowe u matki, które wpływają negatywnie na samopoczucie dziecka. Oczywiście stomatolog musi zostać poinformowany o ciąży, a po rozwiązaniu także o laktacji, aby dobrał odpowiedni środek znieczulający.
3. Chore dziąsła zagrożeniem dla płodu – PRAWDA
Kobiety w ciąży są szczególnie podatne na choroby przyzębia. – To hormony ciążowe sprawiają, że dziąsła stają się rozpulchnione, częściej krwawią, a nawet bolą – wyjaśnia dr Gnach-Olejniczak. Objawów ciążowego zapalenia dziąseł nie można ignorować z powodu zagrożenia dla płodu. – Jama ustna to brama dla bakterii, które przedostają się z chorego przyzębia do krwioobiegu, a potem dalej do innych organów, najczęściej nerek i serca. W przypadku ciąży atakują także płód – wyjaśnia ekspert. Istnieje bezpośredni związek niskiej masy urodzeniowej dziecka ze złym stanem zdrowia zębów i przyzębia matki. Oblicza się, że prawie 20% przedwczesnych porodów i przypadków niskiej masy urodzeniowej to konsekwencja zaniedbań stomatologicznych matki. Kobieta w ciąży  powinna używać past fluorkowych po każdym posiłku, nitkować przestrzenie międzyzębowe, stosować odpowiednie płukanki – wszystko pod nadzorem stomatologa.
4.Dziecko potrzebuje wapnia, stąd osłabienie zębów matki i próchnica - MIT
Porzekadła mówią, że dziecko, rosnąc w łonie matki, „zabiera” wapń z jej uzębienia. Dlatego zęby kobiet w ciąży są rzekomo podatne na próchnicę. – Ta podatność nie ma nic wspólnego z zapotrzebowaniem płodu na wapń – mówi dr Gnach-Olejniczak. Wszystko przez ciążowe zapalenie dziąseł, wywołane zmianami hormonalnymi. - Pod wpływem bólu i krwawienia kobiety, zamiast iść do dentysty, rezygnują z dokładnego szczotkowania, licząc na to, że jeśli tylko będą łagodnie obchodzić się z zębami, to wszystko się zagoi. W rzeczywistości w odkładającej się płytce nazębnej rozwijają się błyskawicznie bakterie próchnicotwórcze – tłumaczy stomatolog.
5. Każde urodzone dziecko to utrata jednego zęba – MIT
Dlaczego właściwie tak często w ciąży dochodzi do rozchwiania zębów? Wg dr Gnach-Olejniczak to kolejna konsekwencja unikania dentysty podczas ciążowego zapalenia dziąseł. Gdy oszczędnie myjemy zęby w obawie przed bólem i krwawieniem rozpulchnionych dziąseł, na zębach odkłada się płytka nazębna. Płytka zamienia się w niebezpieczny dla zębów twardy kamień nazębny. – Nawet w ciągu kilku tygodni kamień jest w stanie wniknąć pod rozpulchnione dziąsła. Zrywa wtedy przyczepy między korzeniami zębów a dziąsłami – wyjaśnia ekspert. Zęby zaczynają się chwiać jakby na potwierdzenie zabobonów. – Demonizuje się ciążę i obwinia dziecko, a w rzeczywistości kobiety w ciąży  tracą zęby przez zaniedbanie higieny.
6. Ciążowe nudności zagrożeniem dla zębów - PRAWDA
Stan błogosławiony ma wiele uciążliwych przypadłości, do których niewątpliwie należą poranne nudności. Podczas wymiotów do jamy ustnej dostaje się sok żołądkowy, którego składnikiem jest kwas solny. – Niszczy on szkliwo i wywołuje nieodwracalne zmiany w jamie ustnej. Zęby stają się podatne na próchnicę i nadwrażliwość – wyjaśnia dr Iwona Gnach-Olejniczak. Zaleca, by od razu po wymiotach płukać jamę ustną specjalnymi płynami, bezpiecznymi dla ciężarnych, a jeśli nie mamy ich pod ręką, chociaż wodą. W ten sposób zredukujemy destrukcyjne działanie soku żołądkowego. Warto stosować pasty wzmacniające szkliwo, z hydroksyapatytem i związkami fluoru.
7. Dieta kobiety w ciąży ma wpływ na zęby jej dziecka – PRAWDA Zawiązki zębów powstają już w 6 tygodniu rozwoju zarodkowego. Zanim dziecko przyjdzie na świat, jego organizm wytworzy zawiązki wszystkich zębów mlecznych i stałych, za wyjątkiem ósemek. Mineralizacja (uwapnienie) uzębienia zaczyna się także w fazie płodowej. Jeśli chcesz, by twoje dziecko miało zdrowe i mocne zęby, pamiętaj o nim, otwierając lodówkę. Dla prawidłowego rozwoju uzębienia kluczowy jest wapń, który znajdziesz w tłustych pokarmach mlecznych i zielonych warzywach liściastych. – Należy też pamiętać o minerałach i witaminach. Na talerzu kobiety w ciąży powinny gościć produkty bogate w fosfor, fluor, żelazo oraz witaminy D, A, C i K – wylicza dr Gnach-Olejniczak. Poleca m.in. tłuste ryby, sezonowe warzywa i owoce, kiszonki, chleb pełnoziarnisty. Także w okresie laktacji mamy powinny pamiętać o diecie bogatej w cenne składniki. Większość rygorystycznych diet matek karmiących, wykluczających na przykład warzywa kapustne, to kolejne mity do obalenia. 

Kamień nazębny

Skąd się bierze kamień nazębny?

• nieprawidłowa higiena jamy ustnej
• uwarunkowania genetyczne
• palenie papierosów
• picie dużej ilości kawy i herbaty
• wady zgryzu
• źle wykonane plomby
• zła dieta bogata w węglowodany i nabiał

Jak pozbyć się kamienia nazębnego?
1. Skaling
Jest to najskuteczniejsza metoda usuwania kamienia nazębnego. Przeprowadza ją dentysta w gabinecie stomatologicznym. Najskuteczniejszy skaling to ten wykonany przy pomocy ultradźwięków, które wytwarzając drgania o wysokiej częstotliwości rozkruszają kamień.
Scaling jest całkowicie bezbolesny.
2. Piaskowanie
Stosuje się jako uzupełnienie skalingu. Pomaga usunąć resztki kamienia z tych trudno dostępnych miejsc. Polega na czyszczeniu zębów przy pomocy specjalnej piaskarki, która pod ciśnieniem, z odpowiednią ilością wody rozpyla na zębach drobny proszek.
Piaskowanie jest całkowicie bezbolesne.
3. Fluoryzacja
Po skalingu i piaskowaniu warto wzmocnić szkliwo dzięki fluoryzacji. Najprościej – trzeba zęby polakierować. Dentysta nakłada na powierzchnię zębów fluor, zostawia na kilka minut i gotowe!
Fluoryzacja jest całkowicie bezbolesna.

Skaling, piaskowanie i fluoryzację warto przeprowadzi 1-2 razy w roku. Jeśli palisz papierosy, czy pijesz dużo kawy lub herbaty zadbaj o profesjonalną higienę jamy ustnej przynajmniej raz na 3 miesiące.


Kamień nazębny trzeba usuwać nie tylko ze względów estetycznych – jest on o wiele groźniejszy! Powoduje stany zapalne, nadwrażliwość, krwawienie podczas jedzenia i mycia zębów, a także odsłanianie szyjek zębowych. W efekcie, narażasz się na paradontozę, która prowadzi do utraty zębów.

Pytania

Pytanie1: Które zachowanie asystentki, opisujące postępowanie z wewnętrznymi wskaźnikami kontroli sterylizacji, jest właściwe? Po otwarciu pakietu asystentka

Odpowiedz:wkleja wskaźnik do zeszytu kontroli sterylizacji.

Pytanie2 : Przedwczesna utrata zębów siecznych w szczęce może prowadzić do

Odpowiedz:przodozgryzu rzekomego.

Pytanie3 : Lekarz podczas szycia niezanieczyszczonej rany zużył tylko krótki odcinek nici. Które postępowanie z pozostałym fragmentem nici z igłą jest prawidłowe?

Odpowiedź: Umieszczenie bez dodatkowego przygotowania w pojemniku na odpady medyczne zakaźne o twardych ściankach.

Pytanie4 : Asystentka przygotowując Biopulp - preparat wodorotlenkowo-wapniowy, powinna zarobić proszek z płynem ex tempore, którym może być

Odpowiedź: sól fizjologiczna

Pytanie5 : Sytuacja, w której mięśnie unoszące i opuszczające żuchwę pozostają w równowadze, to

Odpowiedź: położenie spoczynkowe żuchwy.

Pytanie6 : Dezynfekcja prac protetycznych po powrocie z pracowni

Odpowiedź: wykonywana jest przez asystentkę preparatem do tego przeznaczonym.

Pytanie7 : Do przygotowania pierwszej warstwy wycisku precyzyjnego pod koronę ceramiczną należy przygotować masę wyciskową wykorzystując

Odpowiedź: mieszalnik do przygotowania masy.

Pytanie8 : Do wypełniania ubytków nie stosuje się

Odpowiedź: ekskawatorów.

Pytanie9 : Asistina to urządzenie używane do

Odpowiedź: czyszczenia i konserwacji końcówek stomatologicznych.

Pytanie10 : Anatomiczna szyjka zęba to

Odpowiedź: przejście szkliwa w cement korzeniowy.

Pytanie11 : Przetarcie światłowodu lampy polimeryzacyjnej po zabiegu, chusteczką nasączoną środkiem bakteriobójczym, to

Odpowiedź: dezynfekcja.

Pytanie12 : Zasada równoległości w ergonomii stomatologicznej oznacza, że płaszczyzna czołowa twarzy lekarza musi być równoległa do

Odpowiedź: powierzchni opracowywanego zęba w bezpośrednim polu widzenia.

Pytanie13 : Która dziedzina stomatologii zajmuje się rehabilitacją narządu żucia oraz przywracaniem prawidłowej czynności po zabiegach ekstrakcji?

Odpowiedź: Protetyka.

Pytanie14 : Urządzenie do pomiaru długości kanału korzeniowego to

Odpowiedź: endometr.
 

Pytanie15 : Lekarz stomatolog zaplanował podścielenie aparatu ortodontycznego, więc asystentka powinna przygotować na stanowisku

Odpowiedź: masę akrylową samopolimeryzującą, miskę z gorącą wodą, kieliszek szklany, łopatkę metalową.

Pytanie16 : Znieczulenie nasiękowe to podanie środka znieczulającego

Odpowiedź: pod błonę śluzową.

Pytanie17 : Karpula to

Odpowiedź: strzykawka do podania znieczulenia.

Pytanie18 : Indywidualnym domowym sposobem profilaktyki próchnicy jest

Odpowiedź: nitkowanie przestrzeni stycznych nicią z fluorem.
Pytanie19 : Po zakończeniu procesu sterylizacji asystentka na narzędziach w jednym pakiecie zauważyła zaschnięte resztki materiału, dlatego

Odpowiedź: nie można użyć tego zestawu, cały pakiet należy ponownie poddać dezynfekcji, myciu i sterylizacji.

Pytanie20 : Zmiana I w tzw. zasadzie pięciu zmian według Paula, to

Odpowiedź: zmiana pozycji lekarza.

Pytanie21 : W ergonomii pracy w stomatologii dąży się do wyeliminowania ruchów

Odpowiedź: ramienia.
Pytanie22 : Przygotowując do zabiegu pacjenta niepełnosprawnego intelektualnie, należy

Odpowiedź: wyjaśnić pacjentowi wykonywane przy nim czynności.
Pytanie23 : Igła Lentulo to narzędzie używane do

Odpowiedź: wypełniania kanałów.

Pytanie24 : Pacjent zgłosił się do gabinetu i poprosił o odpis dokumentacji medycznej, opisującej nagłe zdarzenie medyczne, w celu pilnego przedstawienia jej w zakładzie ubezpieczeniowym. W dniu zgłoszenia pacjenta lekarz jest nieobecny w gabinecie, dlatego asystentka powinna

Odpowiedź: umówić pacjenta na kolejny dzień, ponieważ nie może wydać dokumentacji.

Pytanie25 : Materiały używane do wypełnień czasowych nie powinny

Odpowiedź: reagować z lekami zakładanymi do kanału.

Pytanie26 : Który z wymienionych zabiegów może być przeprowadzony u pacjenta w pozycji leżącej?

Odpowiedź: Leczenie endodontyczne.

Pytanie27: Do wykonania wycisku obustronnych braków skrzydłowych w żuchwie należy przygotować standardową łyżkę wyciskową

Odpowiedź: saneczkową dolną.

Pytanie28 : Który środek stosuje się do bezpośredniego pokrycia miazgi?

Odpowiedź: Nietwardniejący wodorotlenek wapnia.

Pytanie29: Które odpady w gabinecie stomatologicznym opisane są kodem 18 01 03?

Odpowiedź : Inne odpady po zabiegu stomatologicznym, zawierające żywe drobnoustroje chorobotwórcze lub ich toksyny.

Pytanie30 : Kleszcze Bertena ze względu na budowę

Odpowiedź: są zagięte na zamku i mogą mieć trzpień na dziobach.

Pytanie31 : Lekarz pracuje metodą pracy na cztery ręce i zaplanował w trakcie zabiegu poszerzenie kanału korzeniowego na długość roboczą 22 mm ręcznymi instrumentami typu K ( ISO 15-30). Asystentka przygotuje do zabiegu zestaw pilników K od koloru

Odpowiedź: białego do niebieskiego z założonymi endostopami.

Pytanie32 : W przypadku której grupy leków przyjmowanych przez pacjenta, nie można wykonać natychmiastowej ekstrakcji zęba, ale należy pacjenta przygotować do zabiegu?

Odpowiedź: Przeciwkrzepliwych.

Pytanie33: Który z wymienionych cementów stomatologicznych przygotuje asystentka w celu założenia podkładu?

Odpowiedź Fosforanowy.

Pytania

1.Zaburzenia równowagi procesów demineralizacji i remineralizacji w jamie ustnej doprowadzają do powstania

Odpowiedź: próchnicy.

2.Dokumentacja kontroli pakietu, świadcząca o prawidłowym przebiegu procesu sterylizacji, powinna być przechowywana przez

Odpowiedź: 10 lat 
 
3.Maksymalny czas przechowywania wysterylizowanych narzędzi szczelnie opakowanych w podwójną warstwę papieru wynosi

Odpowiedź: dwa tygodnie.

4.Odpady niebezpieczne o kodzie 18 01 10 zawierające resztki amalgamatu dentystycznego należy przechowywać i przekazywać do utylizacji w workach koloru


  Odpowiedź: żółtego

5.Podczas opracowywania ubytku doszło do zranienia miazgi. Asystentka stomatologiczna powinna na polecenie lekarza przygotować i podać Alcaliner zarobiony na sterylnej płytce sterylną

Odpowiedź: metalową szpatułką

6 Który test służy do codziennej kontroli prawidłowego działania autoklawu klasy B w gabinecie stomatologicznym?


Odpowiedź: Test Bowie-Dicka.

7 W celu pobrania wycisku, który posłuży do wykonania aparatu ortodontycznego, asystentka stomatologiczna na polecenie lekarza przygotuje i poda na łyżce wyciskowej masę

Odpowiedź: alginatową. 8 Który sposób oznaczania zębów dotyczy mlecznego drugiego trzonowca górnego prawego?

Odpowiedź: 55 

9 Za prawidłowe sporządzanie i prowadzenie dokumentacji medycznej ustawowo odpowiada

Odpowiedź: lekarz. System Aplicap pozwala na wprowadzenie wprost do ubytku z małego pojemnika cementu

Odpowiedź: glass-jonomerowego.

Pytania i odpowiedzi.

Pytanie 1 : Lekarz stomatolog przeprowadza pierwszorazowe badanie profilaktyczne pacjenta. Asystentka stomatologiczna powinna w tym czasie?
Odpowiedź: wypełniać część diagnostyczną karty. 
Pytanie 2: Okulary ochronne z bocznymi osłonami asystentka stomatologiczna powinna przygotować dla pacjenta przy planowanym użyciu lampy 
Odpowiedź użytkownika: kwarcowej.
Pytanie 3: U dzieci z próchnicą kwitnącą zabieg fluoryzacji przeprowadzany jest 
Odpowiedź : cztery razy w roku.

Pytanie 4: Którego załadunku powinna dotyczyć wewnętrzna kontrola procesu sterylizacji? 
Odpowiedź : Każdego 

Pytanie 5: W celu przeprowadzenia katodowej jonoforezy jodowej w zębie 33 aparatem Unistom, asystentka stomatologiczna powinna podłączyć elektrodę

Odpowiedź: igłową do bieguna ujemnego.
Pytanie 7: Próchnica szerząca się w zębinie bez znacznego naruszenia pokrywy szkliwa, to próchnica

Odpowiedź  :podminowująca.


Pytanie 8: Podczas wizyty lekarz usunął pacjentowi ząb, założył wkładkę dozębodołową i zszył ranę. Asystentka stomatologiczna umówi pacjenta za siedem dni w celu

Odpowiedź : zdjęcia szwów.

Pytanie 9: Metoda przekazywania narzędzi podaj-przejmij w metodzie "Duo" jest metodą

Odpowiedź: jednoręcznego przekazywania, stosowaną przy leżącym pacjencie.
 
Pytanie 10: W trakcie badania profilaktycznego lekarz stwierdził u pacjenta nawisające wypełnienie na powierzchni stycznej w zębie 45. Asystentka stomatologiczna przygotuje i poda lekarzowi profesjonalną kątnicę

Odpowiedź  Profin.